Përkundër koronavirusit, kufomat myslimane po dërgohen në Ballkan

Fushat e varrezave myslimane në Zvicër përdoren relativisht pak. Pavarësisht koronavirusit, myslimanët e ndjerë transferohen në Ballkan

Numri është jashtëzakonisht i lartë: 90 deri 95 për qind e myslimanëve në Zvicër, duan të varrosen në vendin e tyre të origjinës. Të paktën, kjo është ajo që supozojnë sipërmarrësit myslimanë të varrimit në Zvicër. Riatdhesimet janë gjithashtu një nevojë e madhe në muajin e agjërimit të Ramazanit, i cili filloi para disa ditësh.

Në kohën e pandemisë, ato janë bërë të vështira, por jo të pamundura. Sipas Federatës së organizatave ombrellë islamike në Zvicër (Fids), riatdhesimet në Kosovë, Maqedoni dhe Turqi me linjë kargo ajrore janë të mundshme, për Bosnjën edhe përmes komunikacionit rrugor. Të vdekurit konsiderohen „ngarkesë e sigurt“ dhe nuk lejohen të shoqërohen nga të afërmit.
Kjo konfirmohet nga dy shtëpitë e mëdha të varrimit myslimane në Zvicër. Njëra është Ahireti Bestattungen AG, e cila menaxhohen nga shqiptari Hulusi Aliji nga Horgeni, si dhe Furat International Repatriation, një kompani që është me vendbanim në Cyrih dhe vepron në të gjithë Zvicrën. Drejtori menaxhues Hamza Sahbaz, shtetas i dyfishtë zvicerano-turk, merret me 300 dhe 400 riatdhesime në vit, shkruan gazeta „Zürcher Unterland“, transmeton Shtegu.com.

Për shkak të koronavirusit, operacionet aktualisht janë të kufizuara në Ballkan. Aktualisht, një aeroplan ngarkesash fluturon për në Prishtinë, në Kosovë vetëm një herë në javë, por me 20 deri në 30 kufoma, në vend të tre apo katër arkivoleve të zakonshëm. Kufomat e destinuara për Serbi dhe Maqedoni të Veriut, nga atje dërgohen me veturë. Sahbaz është dashur të anulojë kërkesat për transferime në Tunizi, Libi ose Sudan. Asnjë kufomë nuk mund të transferohet aktualisht në Afrikë dhe vendet arabe.

Kthimet në Turqi janë gjithashtu të mundshme për momentin, por jo më për kompaninë Furat. Turqisht Ali Furat, i cili themeloi shtëpinë e varrimit në 1996, iu bashkua lëvizjes Gylen në vitin 2015 pas grushtshtetit në Turqi. Që atëherë, kompania është shmangur nga konsullatat turke në Zvicër, thotë Furat. Ata preferuan fondacionin turko-islamik të lidhur me AKP për Zvicrën, i cili kohët e fundit ka zgjeruar në mënyrë të konsiderueshme shërbimin e tij të varrimit.

Drejtorët e funeralit janë përgjegjës për larjen rituale dhe veshjen e kufomës, si dhe për të gjitha formalitetet që kanë të bëjnë me riatdhesimin. Ahireti dhe Furat tashmë kanë pasur rreth dhjetë të vdekur nga koronavirusi, të transferuar në Ballkan. Si me të gjitha organet e tjera, kërkohet një pasaportë e kufomës, një certifikatë zyrtare kantonale, sipas së cilës i ndjeri nuk është infektiv. Sahbaz e konsideron të vdekurin nga korona të padëmshëm, për sa kohë që njeriu nuk bie në kontakt me sekretet e trupit. Të gjitha masat higjienike – nga dorezat deri tek maska ​​mbrojtëse – do të zbatohen gjatë larjeve.

Myslimanët e vdekur që nuk mund të dërgoehn në vendlindje, ruhen përkohësisht në dhoma të ftohta ose varrosen në varrezat zvicerane. Në kuadër të krizës së koronavirusit, qyteti ëil para disa ditësh kishte vendosur të hapë një vendvarrim për myslimanët në varrezat e Bronschhofenit. Në Cyrih, ëinterthur, Basel, Fribourg, Lugano ose St. Gallen ka pasur të tilla për vite me radhë. Sot, polemikat përreth varrosjeve myslimane janë zbutur dhe nuk është më një çështje politike.

Për shumë myslimanë është e papranueshme nëse varri i tyre zhduket pas 20 vjetësh sipas zakonit zviceran.

A ka të bëjë kjo me faktin se deri në 95 për qind të myslimanëve duan të varrosen në shtëpi, siç pretendojnë kompanitë e riatdhesimit? Nënshkruesi Aliji sqaron se gjenerata e parë i është bashkangjitur veçanërisht vendlindjes, por edhe presionit social. Për më tepër, është e papranueshme për shumë myslimanë nëse varri i tyre zhduket pas 20 vjetësh sipas zakonit zviceran.