Rushiti shpëtoi prej dëbimit nga Zvicra, por duhet ta paguaj gjobën
Kosovari 45-vjeçar për pak sa nuk dënua për shkak se ai mashtroi entine papunësisë (RAv) në Zvicër. Tani ai mund të qëndrojë në vend, por i mbetet të paguaj gjobën
Rushiti mund të marrë frymë lirshëm: 45-vjeçari kosovar, i cili në Zvicër është duke jetuar për 27 vjet dhe ka një emër tjetër në jetën reale, nuk ka pse të largohet nga vendi për pesë vjet. Kjo u vendos nga Gjykata Federale zvicerane, e cila kështu shfuqizoi kërkesënqë u vendos nga Gjykata e Rrethit Laufenburg dhe u konfirmua nga Gjykata e Lartë.
Çfarë ndodhi në të vërtetë? Rushiti, i cili në Zvicër u arratis gjatë luftës në Kosovë, në fund të vitit 2017 e humbi punën dhe që atëherë ka marrë përfitime papunësie. Në fund të korrikut 2018, ai gjeti një punë të re, të cilën e filloi më 1 gusht, me një periudhë prove dymujore. Por, sigurimit të papunësisë i deklaroi se nuk do ta merrte vendin e punës deri në muajin tetor.
Këtë mospërputhje, para gjykatës ai e arsyetoi me faktin se gabimisht kishte dështuar të deklarojë në formularët që kishte punuar në gusht dhe shtator, sepse ai besonte se do ta merrte punën vetëm pasi të kishte përfunduar me sukses periudhën e provës. Kështu që ai nuk e mohoi mashtrimin, por pretendoi se ai kishte vepruar pa qëllim të keq.
Gjykata e Lartë gjykoi me të drejtë shpalljen e gabimit si një kërkesë mbrojtëse, shkruan Gjykata Federale në vendimin e saj, „veçanërisht pasi ankuesi gjithashtu i deklaroi shprehimisht këshilltarit të RAV-it se, në kundërshtim me atë që u mendua fillimisht, pozicioni i përhershëm nuk do të zbatohej nga gushti 2018, por nga tetori 2018“ . Meqenëse Rushiti deri në atë moment kishte bashkëpunuar në mënyrë të përsosur me RAV-in, nuk kishte asnjë arsye që autoritetet, sipas gjykatës federale, të vinin në dyshim saktësinë e informacionit. RAV-i gjithashtu i kërkoi Rushitit që menjëherë ta paraqiste kontratën e punës – gjë që Rushiti nuk e bëri.
Kështu që ndodhi që përfitimet për gusht dhe shtator ishin llogaritur gabimisht dhe 212 franga ishin paguar gabimisht. Nëse informacioni i pavërtetë nuk do të ishte vërejtur me kohë, gjykata më e lartë do të kishte rezultuar në dëm të përgjithshëm prej 10,082 franga.
Përveç përjashtimit nga vendi, gjykata e rrethit dënoi Rushitin me një gjobë prej 100 tarifash ditore me nga 80 franga për mashtrim të shumëfishtë, ndonjëherë në përpjekje. Gjoba ishte mjaft e lartë sepse Rushiti ishte dënuar më parë me një gjobë prej 40 tarifash ditore për falsifikim dokumentesh dhe falsifikim të letërnjoftimeve. Ky dënim u revokua për veprën e dytë dhe u vendos një dënim total prej 100 tarifash ditore.
Ankimi kundër gjobës (mbrojtja kërkoi një pafajësi këtu) u rrëzua nga Gjykata Federale, por miratoi ankesën kundër një dëbimi nga vendi. Kjo duhet të heqë një peshë nga zemra e të gjithë familjes. Rushiti jeton me një grua zvicerane dhe ka dy fëmijë nga martesa e tij e parë, me të cilën është në kontakt të mirë. Ai gjithashtu pothuajse gjithmonë punonte; ai kurrë nuk ishte i varur nga mirëqenia sociale.
Gjykata Federale vendosi që ankuesi kishte të drejtë të ankohej, se urdhri për një dëbim nga vendi dukej se ishte joproporcional në rrethana. “Duke pasur parasysh faktin se ai ka jetuar në Zvicër për 27 vjet dhe për këtë arsye ka kaluar pjesën më të madhe të jetës së tij këtu dhe është i rrënjosur, vitet e fëmijërisë dhe rinisë në Kosovë – në kundërshtim me mendimin e gjykatës së ulët – nuk mund të jenë më të një rëndësie të madhe“.
Pastaj marrëdhënia e ngushtë e padiskutueshme me djemtë, veçanërisht me dhjetëvjeçarin, rëndon shumë, informon Shtegu.com. Sipas mendimit të Gjykatës Federale, shkalla e ulët „prandaj gabimisht mohoi një çështje të rastit të vështirë“. Një pretendim të tillë Rushiti e bëri në gjykatë.
Së fundmi, Gjykata Federale nuk sheh një interes mbizotërues publik për ta mbajtur ankuesin larg. Sipas Gjykatës Federale, sjellja e pahijshme e pretenduar ndaj tij, e cila u dënua me 40 ose 60 gjoba ditore, është në „zonën më të ulët të mundshme të kornizës së ndëshkimit, për sa i përket falsifikimit të dokumenteve dhe mashtrimit“.
Në lidhje me veprën e fundit, Gjykata Federale flet për një nivel të ulët të energjisë kriminale dhe një sasi të vogël dëmi që pësoi ankuesi ose pranoi. „Në çdo rast, megjithatë, nuk mund të thuhet se shkeljet e katalogut do të arrijnë një shkallë të tillë ashpërsie sa që dëbimi nga vendi do të dukej i nevojshëm për të ruajtur sigurinë e brendshme“.