Leonard Avdyli nga Berna vdiq në aksident me veturë, motra e tij i drejtohet me fjalë që ta këpusin shpirtin

Leonard Avdyli nga Berna (29) vdes në një aksident me veturë në Kosovë – motra e tij është e pikëlluar. „Ai lë pas një djalë dyvjeçar – vëllai im ishte një baba plotësisht“

Leonard Avdyli nga Berna ishte në kulmin e jetës së tij. Ai kishte një familje që e donte pa masë. Përfshirë një djalë të vogël (2). Pastaj 29-vjeçarit i merr jetën një aksident. Motra e tij, Leonita, po vuan. Ajo i tregon gazetës „Blick“ se kush ishte vëllai i saj dhe sa domethënës ishte ai për të.

Leonita Avdyli (25) nga Thuni BE e kujton me nostalgji 17 prillin. Ajo e kalon mbrëmjen me vëllain e saj Leonardin (29). Vëllau dhe motra bëjnë biseda të thella. Por kujtimet e asaj mbrëmjeje ia thyejnë zemrën: “Nuk e dija që do të ishte momenti ynë i fundit së bashku”, i thotë e reja gazetës Blick.

Disa ditë më vonë, më 20 prill, një aksident i rëndë me veturë i mori jetën Leonard Avdylit. Ai lë pas një familje në zi. Përfshirë një djalë dyvjeçar. Luisi i vogël do të rritet pa baba. Motra e Leonard Avdylit, Leonita, i tregon „Blick“-ut se sa domethënës ishte vëllai i saj për të dhe çfarë ishte e veçantë tek ai.

Atë të diel, burri nga Berna me rrënjë kosovare është në vendlindjen e prindërve të tij. Një fundjavë e gjatë. Një ish-koleg po martohej. Leonardi kalon një mbrëmje të këndshme me të dashurën e tij dhe pastaj del me të. Gjatë rrugës për në shtëpi, ndodh një aksident në një rrugë pranë kryeqytetit, Prishtinë. „Leonardi u hodh nga vetura dhe vdiq në vendin e aksidentit – ishte ora 4:30 e mëngjesit“, raporton motra e tij, transmeton portali Shtegu. E dashura mbijetoi me lëndime të rënda.

Disa orë më vonë, Leonita Avdyli merr një telefonatë nga vëllai i saj tjetër me lajmin e vdekjes së tij. “Isha në shok. Nuk munda, nuk doja ta besoja”.

Ajo që i mbetet tani 25-vjeçares: pikëllimi. Zbrazëti. Frikë. Por edhe kujtime të panumërta për një burrë që ishte më shumë sesa thjesht një vëlla. “Ai ishte busulla ime, vendi im i sigurt, modeli im më i madh dhe një shpirt plot guxim, vizion dhe mirësi”, thotë ajo.

Jo vetëm kaq: „Ne ishim shpirtra binjakë. Kur nuk shiheshim, flisnim në telefon të paktën një herë në ditë“. Vëllai i saj më i madh ishte shumë i interesuar për jetën e saj. „Dhe ai gjithashtu më besonte mendimet dhe shqetësimet e tij. Ai ishte personi i parë që telefonoja kur kisha një sukses ose një problem. Gjithmonë“.

Vëllai i saj nuk ishte vetëm shoku i saj më i ngushtë i besimit. Leonita Avdyli e admironte edhe për karakterin e tij. Ai kishte një “ndjenjë të rrënjosur thellë për drejtësi”, thekson ajo. „Ai nuk mund të duronte kur njerëzit trajtoheshin padrejtësisht“. Ai kishte këtë qëndrim të natyrshëm për t’i takuar njerëzit si të barabartë – pavarësisht origjinës, statusit apo mendimit. Dhe: “Ai ishte një person i qetë. Dhe kishte një zemër të madhe”.

Kjo zemër nuk rreh më. Dhe personi që e mbajti atë brenda vetes i mungon të gjithëve. Leonita Avdyli, vëllezërit e motrat e tjera, prindërit e saj. Dhe Luisi i vogël. Motra shpjegon: “Leonardi lë pas një djalë dyvjeçar. Luis është thesari ynë më i madh”. Djali do të rritet pa baba. Ai kurrë nuk do të jetë në gjendje të shkojë në një ndeshje futbolli me babain e tij. Babai i tij nuk do të jetë në gjendje ta shoqërojë atë në ditën e parë të shkollës.

Leonita Avdyli thotë se vëllai i saj, Leonardi, e donte Luisin e vogël “pafundësisht”. „Edhe kur ishte i rraskapitur nga puna, ai gjithmonë gjente kohë për t’i qëndruar pranë Luisit. Ai ishte një baba me trup e shpirt”.

Dhe ai pati sukses në karrierën e tij. Leonard Avdyli përfundoi studimet Master në Inovacion Biznesi në HSG. „Nuk ishte një rrugë e lehtë, pasi ai i kishte fituar të gjitha financiarisht vetë që nga trajnimi i tij“, thotë motra e tij. „Ai punoi paralelisht me studimet, hoqi dorë nga shumë gjëra – por kurrë nuk u dorëzua“. Më vonë ai themeloi dy kompani. „Me kompaninë e dytë, ai donte të ndërtonte një urë midis Zvicrës dhe Kosovës – për t’u dhënë të rinjve mundësi në IT dhe zhvillimin e softuerëve“.

Por vëllai i saj nuk u përqendrua vetëm te karriera e tij. Por edhe në trupin e tij. „Ai ishte atletik, e donte natyrën dhe shpesh ngiste biçikletën e tij të garave“. Dhe: “Ai ishte i bindur se do të jetonte deri në 100 vjeç. Dhe kishte si qëllim të ngjitej në majën Niesen që në moshën 85 vjeç”. Por ai kishte edhe një anë të qetë, siç raporton motra e tij. „Ai lexonte libra, mbante ditar dhe i pëlqente të lexonte gazeta dhe të luante shah“.

Leonita Avdyli do t’i mbajë përgjithmonë në zemër dhe kujtesë të gjitha këto kujtime të vëllait të saj. Ajo do t’i kujtojë gjithmonë momentet e bukura me vëllain e saj, Leonardin. „Gjithçka mbetet“. Dhe cili ishte kujtimi më i mirë me vëllain tënd të madh? “Nuk mund të them. Ka shumë. Udhëtonim, luanim tenis me të, bisedat tona të thella, qeshnim me të, bënim gjëra spontane“. Shumë thjesht: „Jeta me të. Çdo sekondë ishte e çmuar”.

Ajo thekson: “Ai ishte personi më i mirë në jetën time. E doja shumë”. Leonita Avdyli i drejtohet drejtpërdrejt vëllait të saj, Leonardit: „Do të jesh në zemrën time përgjithmonë. Të dua, Leo. Dhe më mungon shumë“.