Vendlindja e nxiti Arbër Bullakajn për suksese grandioze
Koncepti i familjes si punonjës është baza e shumë historive të suksesit të migrantëve. Nga njëra anë, një rol luajnë disponueshmëria dhe besimi dhe nga ana tjetër, gatishmëria për të bërë sakrifica. Për këtë flet floktari Dino nga Gjeneva kur flet për punonjësit e tij. Fjala berber dmth floktar për burra. Dino i pret mjekrat dhe qimet me një shpejtësi të sheshtë prej 20 franga për prerje. Ai nuk dëshiron të fotografohet, por me shumë dëshirë tregon për historinë e tij pa pasur nevojë të caktojë një takim me të. Sikurse shumë kosovarë, ai këtu erdhi si adoleshent nga mesin e viteve 1990, para luftës në ish-atdheun e tij.
Dhjetë vjet më parë – pas krizës financiare – ai ishte një nga të parët në Gjenevë me konceptin e tij të berberit. Idenë e ka marrë nga babai i tij, i cili është gjithashtu berber në Kosovë. „Kjo ishte risi në Zvicër, por jo në vendlindjen time“. Ai nuk kishte asnjë anëtar të familjes, por me kalimin e kohës punonjësit e tij, të gjithë kosovarë, u bënë të besuarit e tij. “Shumica e tyre kanë punuar me mua për katër deri në tetë vjet. Karakteristika kryesore? Në fillim ata ishin të durueshëm për sa kohë që situata e fitimeve ishte e dobët“. Me rritjen e numrit të klientëve, ai i la ata të marrin pjesë në sukses. Moda aktuale e mbajtjes së mjekrës sigurisht që atë e ndihmoi. Përqindjen e jo-kosovarëve ai e vë në mesin e klientëve të tij në 80 deri 90 për qind. “Për shkak se jemi të lirë, njerëzit vijnë disa herë në muaj. Kjo krijon punë për ne”, thotë Dino.
A pret ai që tri vajzat e tij ta ndjekin një ditë? „Berberet femra e kanë të vështirë“, beson Dino. Ai do të donte që ata të shkonin në universitet dhe të bënin një karrierë“, si brezi i dytë i italianëve, turqve dhe spanjollëve“. Arbër Bullakaj, i cili gjithashtu erdhi nga Kosova si i ri dhe emigroi këtu, e kupton që vajzat e tij Dino nuk i paramendon si berbere. Njerëzve u pëlqen të marrin rrugën e rezistencës më të vogël me sigurinë më të madhe të mundshme. Por ai beson se Dino ka një mundësi: „Të krijojë një koncept ekskluziviteti dhe t`i përfshijë vajzat e tij“, thotë këshilltari i menaxhmentit nga Wil SG. Arbëri i këshillon klientët për formimin e sipërmarrjes. Ai aktualisht po krijon një startup që zhvillon IT aplikacione, shkruan „Handelszeitung“, transmeton Shtegu.com. Produkti do të jetë diçka unike në fushën e kohës dhe qasjes. Ai nuk dëshiron të zbulojë më shumë detaje. Fillimi i tij duhet të jetë i madh, „për disa vjet me mbi njëqind punonjës“, thotë ai. Ai nuk heziton as kur troket gazetari. Kontabilisti profesionist u zhvillua në një kontrollor, pastaj një konsulent për zbatimin e softuerit SAP dhe me kompani të mëdha ndërkombëtare si klientë.
Më në fund, ai bëhet i pavarur në biznes. Në të njëjtën kohë atij i erdhi dëshira të angazhohet politikisht. Kështu që ai u bë nënkryetar i SP-së në Kantonin St. Gallen. Mandati zgjati gjashtë vjet. Në zgjedhjet e fundit ai kandidoi për Këshillin Kombëtar zviceran. Ai aktualisht është zëvendësuesi i parë dhe në rast të ndonjë dorëheqjeje do të kalojë në parlament. Ai nuk i përket një rrjeti profesional, madje as në mesin e kosovarëve. Ai nuk është person përkatës për këtë. Ai ka dëgjuar për përpjekjet për t’i bërë migrantët të ndërtojnë një rrjet profesional me njëri-tjetrin, por sipas njohurive të tij, të gjithë kanë dështuar. Aty-këtu ka rrjete të vogla: „Por këto janë rrjete të vjetra të mbyllura midis të njohurve“. Ai mori parashtresa për formim të sipërmarrjeve, përfshirë edhe nga kosovarët. „Unë jam praktikisht këilltari më i kërkuar i klubit të gjimnastikës për migrantët“, thotë ai me një buzëqeshje.
Pajtimi me vendlindjen bëhet me sukses? A është Zvicra një shtëpi e re për të? Arbëri thotë se ndjehet rehat në Wil dhe nuk dëshiron ta ndërrojë me askënd. Ndjenja e shtëpisë nuk është statike dhe mund të prekë disa vende, për shembull fshati malor kosovar ku ai lindi. Për sa kohë që ai shihet si një pionier me një migrant, akti nuk është bërë. Se gjerat ndonjëherë mund të zgjasin më shumë me vendlindjen, Arbëri e ilustron me një model, themeluesin e Swatch Nicolas Hayek. Kur ai erdhi në Zvicër nga Libani, jetoi në dy vende derisa u transferua në Schinznach-Bad në Aargau. Atje, ai donte të natyralizohej. Por kërkesa e tij u refuzua. Ai më vonë u transferua në Meisterschwanden, ku u bë zviceran në vitin 1964. Atje, sot ai është një qytetar nderi dhe falë tij fshati është komuna e tretë e taksave më të lira në kanton.
Përndryshe, Arbër Bullakaj është politikani i ri më i suksesshëm në Zvicër. Vetëm në shkrimet e të përditshmes „Tagblatt“, ai mund të gjendet me mbi 200 artikuj, duke vendosur një rekord në arkivin e gazetës së njohur.