Granit Xhaka: Botërori i ardhshëm mund të jetë turneu im i fundit

Në një intervistë ekskluzive për gazetën „Blick“, Granit Xhaka, i cili aktualisht është i lënduar lehtë, konsideron se viti 2024 ishte viti më i mirë i karrierës së tij dhe për herë të parë mendon publikisht të tërhiqet nga Kombëtarja zvicerane pas Kupës së Botës 2026

Granit Xhaka është i bindur se 2024 ishte viti më i mirë i karrierës së tij, me një titull të Bundesligës, një Kupë të Gjermanisë, një finale të Ligës së Europës dhe një ecuri në Euro që tifozët e Kombëtares zvicerane nuk ka gjasa ta harrojnë. Por ndërsa shohim përpara në vitin 2025, kapiteni i ekipit zviceran po mendon edhe për të ardhmen, transmeton portali Shtegu. Në një intervistë ekskluzive për „Blick“, ai diskutoi publikisht për herë të parë idenë e një pensioni ndërkombëtar në vitin 2026.

Granit Xhaka, çfarë do të kujtojmë nga viti juaj 2024?

Ajo që më vjen ndërmend është ndeshja vendimtare kundër Bremenit në shtëpi, kur tifozët hynë në fushë para fishkëllimës së fundit. Nuk do ta harroj kurrë atë imazh të qëndrimit në mes të fushës – me 30 000 spektatorë dhe lot në sy.

Çfarë ju preku më shumë?

Pashë tifozë 60-vjeçarë që qanin, njerëz që kishin 30 vjet abone dhe që e prisnin kaq gjatë këtë moment. Ata thjesht thanë faleminderit. Edhe sot më bën të çoroditur. Kundër Bremenit patëm momentin magjik kur kuptuam se ia dolëm! Të nesërmen u betuam në dhomat e zhveshjes që të mbetemi të pamposhtur, të shkruajmë histori të paprecedentë në futbollin gjerman.

Pas një qetësie të shkurtër, historia e suksesit vazhdon në Leverkusen. Megjithatë, në fillim të sezonit dëgjuam disa komente mjaft kritike nga ju. Për çfarë?

Ndjehesha sikur nuk isha ende 100%. Mendërisht, jo fizikisht. Më mungonin 5%. Bëra autokritikën time përpara se të kuptoja se duhej të flisnim qartë për këtë në dhomat e zhveshjes. Jam i kënaqur me rezultatin. Gjatë muajve të fundit, ne e kemi gjetur përsëri zakonin tonë. Gjithçka është më mirë, jemi bërë më të afërt. Kjo është arsyeja pse rezultatet janë përsëri të mira.

Tani tronditjet vijnë njëra pas tjetrës: Dortmundi, Champions League, derbi në çerekfinale të Kupës kundër Këlnit, pastaj Bayerni…

Mezi presim 35 ditët e ardhshme. Do të jetë e vështirë, por ne kemi gjithçka në duart tona. Disa javë më parë ishim nëntë pikë prapa, tani jemi vetëm katër. Çdo gjë është e mundur.

Xabi Alonso, shefi i Bayerit, dhe ti, dirigjenti, një lloj çifti ideal?

Pikërisht! Nuk e them shumë shpesh, por bashkimi me Leverkusen ishte vendimi më i mirë i karrierës sime. Ai më mësoi shumë në nivel taktik dhe marrëdhëniesh. Si lojtar ai ishte një nga më të mirët në botë në pozicionin tim. Por aspekti njerëzor më bëri përshtypje edhe më shumë tani që jam në kontakt të drejtpërdrejtë me të. Mënyra se si sillet si trajner nën presion, si reagon ndaj gabimeve, ndaj rezultateve të pafavorshme, qetësia e tij në komunikimin me ne, uau! E pyeta një ditë nga vinte. Ai e mësoi atë veçanërisht në Real Madrid. Në Madrid ka gjithmonë faza ku ata thjesht shtypin kundërshtarët e tyre. Ata nuk e dinë fjalën „dridhem“. Kundërshtari e ndjen këtë qëndrim dhe në një moment, si kundërshtar, ke frikë se mos mbytesh. Kështu funksionon Xabi. Të gjithë përfitojnë këtu.

Keni frikë se Xabi Alonso do të largohet këtë verë?

Çfarë do të thotë frika? Padyshim që do të më lëndonte ta humbja atë si person dhe trajner. Sinqerisht, u befasova këndshëm që ai qëndroi me ne pas sezonit të kaluar. Sido që të jetë, është një privilegj të jesh në gjendje të luaj nën drejtimin e tij për të paktën dy vjet. Nëse ai do të largohej, Leverkusen do t’i qëndronte besnik linjës dhe filozofisë së tij. Nuk dyshoj për asnjë moment.

Me Bayerib ju jeni kthyer në rrugën e duhur. Ndryshe është situata aktuale e Kombëtares zvicerane pas rënies në Ligën e Kombeve. A ka gjasa që kualifikimet e Kupës së Botës të vjeshtës së ardhshme të jenë një zgjim i vrazhdë?

Ndeshjet e fundit ishin më shumë si miqësore. Kjo duhet të ndryshojë në të ardhmen. Ky është tani një ndeshje kualifikuese për Kupën e Botës që mund të jetë e fundit për mua – jo vetëm për mua, ndoshta edhe për disa anëtarë të tjerë të ekipit. Nuk po bëhemi më të rinj. Jo unë, as Ricci (Rodriquez) ose Remo (Freuler), dhe as katër ose pesë lojtarë të tjerë. Mund të ketë një përmbysje të madhe në vitin 2026. Prandaj, ne do të bëjmë gjithçka për të arritur këtë fazë përfundimtare. Unë patjetër dua të marr pjesë në Kupën e Botës 2026. Prandaj, ne do të bëjmë gjithçka për të arritur në këtë fazë përfundimtare. Unë patjetër dua të marr pjesë në Kupën e Botës 2026.

Pra, faza e shtatë përfundimtare mund të jetë e fundit? Dhe në klub?

Unë kam ende një kontratë tre vjet e gjysmë me Leverkusen. Pas vitit 2026, do të më kishin mbetur edhe dy sezone. Që të mos ketë keqkuptime: Nuk po mendoj për një tërheqje të mundshme nga kombëtarja. Unë kam vetëm një skenar shumë, shumë të largët në mendje: Botërori i ardhshëm mund të jetë turneu im i fundit. Në futboll rrallëherë ia vlen të planifikosh shumë përpara. Por sigurisht që tashmë po mendoj për këtë Botëror, sepse jam i magjepsur nga fakti që po zhvillohet në Shtetet e Bashkuara, Meksikë dhe Kanada.

Ju jeni lider në klub dhe në kombëtare. Në fund të verës edhe ju u duk pak më diskrete. Keni rënë në një gropë pas emocioneve të verës?

Nuk do ta thosha këtë. Papritmas ju mungojnë 5 ose 10%. Ju dëshironi të bëni mirë, por nuk mund ta bëni. Nuk ka të bëjë fare me arrogancën apo mungesën e vendosmërisë. Ka ndodhur kaq shumë në vitin e fundit që duhen marrë dhe ju mund të mos jeni mendërisht gati t’i gëlltisni të gjitha ose t’i pastroni të gjitha. Nuk jam i vetmi që e ndjeva në fillim të sezonit.

A është rënia e performancës në nivelin e Kombëtares zvicerane e lidhur me valën e pensioneve ndërkombëtare që pasoi eliminimin dramatik në çerekfinale të Euros kundër Anglisë?

Kjo nuk është një fazë e lehtë për futbollin zviceran. Është krejt normale që nuk mund të zëvendësosh në mënyrë identike një Yann Sommer, një Fabian Schär apo një Xherdan Shaqiri. Ata ishin figura të klasit botëror brenda dhe jashtë fushës. Nuk mund të zëvendësosh përvojën e mbi 300 ndeshjeve ndërkombëtare brenda natës. A do të mund të zëvendësohen në të ardhmen? Kjo është një pikëpyetje e madhe. A ka Zvicra potencialin për të përjetuar atë që kemi përjetuar gjatë dhjetë viteve të fundit? Aty kam vënë pikëpyetjen e mëposhtme. Më duket se aktualisht diçka mungon. Kemi disa talente që kanë shkuar shumë herët jashtë vendit. A luajnë rregullisht? Ndonjëherë nuk shoh tek të gjithë dëshirën absolute për të sakrifikuar gjithçka çdo ditë për karrierën e tyre.

Sa e mërziti perfeksionistin Granit Xhaka rënia nga Liga e Kombeve?

Nuk ishte një fushatë e mirë, pikë. Por për mendimin tim, Liga e Kombeve ishte gjithashtu aty për t’u dhënë një shans shumë lojtarëve. Nuk krahasohet me kualifikimin në Kupën e Botës. Muri (Yakin) provoi gati 15 lojtarë të rinj në këta tre muaj, gjë që u justifikua plotësisht. Në fakt, është një shifër befasuese për një vend me pak më shumë se nëntë milionë banorë. Ne nuk jemi Gjermani me një bazë gjigante të popullsisë. Megjithatë, duke pasur parasysh performancën tonë, është e drejtë të pyesim nëse kjo është e mjaftueshme apo jo më e mjaftueshme.

Në shtator do t’i bashkoheni ekipit kombëtar të vendit të origjinës së prindërve tuaj. Lajm pozitiv apo është kryesisht i dhimbshëm?

Isha në fizioterapi dhe i thashë gjatë shortit se nuk do të doja të luaja kundër tre kombeve: Kosovës, Shqipërisë dhe Serbisë. Dhe çfarë ndodhi? Kosovë! Kjo definitivisht nuk është ajo që doja. Gjërat do të vështirësohen sërish në kualifikime. Por ne e kemi kaluar këtë situatë edhe më parë. Thjesht duhet të shkojë më mirë se në kualifikueset e fundit të Euros kundër kësaj skuadre (2-2 dhe 1-1 në kualifikimet e fundit të Euros).

A kërkohet një mentalitet i veçantë nga ana juaj?

Tashmë kam humbur shumë energji jashtë fushës në të kaluarën – në Rusi në Kupën e Botës kundër Serbisë, në Katar kundër të njëjtës skuadër, kundër Shqipërisë në Euro 2016, në ndeshjet e para kundër Kosovës. E gjithë familja ime është nga Kosova, kështu është. Por tani jam në një moshë ku mund të përballoj situata të jashtëzakonshme. Jam mjaft profesionist sa ta injoroj për 90 minuta. Zgjodha Zvicrën dhe nuk pendohem për vendimin tim për asnjë sekondë. E vesh me shumë krenari këtë fanellë, përndryshe nuk do të kisha luajtur 135 ndeshje ndërkombëtare. Tashmë është e qartë se do të ketë ndryshime në stafin e Kombëtares zvicerane. Giorgio Contini nënshkroi për Young Boys në dhjetor.

Largimi i tij është një humbje e madhe. E njoha si një person jashtëzakonisht të mirë. Një njeri me njohuri dhe përvojë të madhe futbolli. Kontributet e tij ishin të dukshme që në ditën e parë, komunikimi i tij i përsosur ishte jashtëzakonisht i vlefshëm. Fjalimet e tij para ndeshjeve dhe humori i tij i mirë mbeten një kujtim i shkëlqyer i tij. Një djalë i lezetshëm! Ishte e pritshme që ai do të bënte përsëri gjënë e tij në një moment. Ai duhej të pranonte ofertën e YB, kjo është e qartë. Por për ne lojtarët dhe për Murin, largimi i tij është një humbje e madhe. Muri ndjeu sa mirë i kishte bërë Xhorxhio. Ai bëri mirë për të gjithë.

Çfarë pasurie do të duhet të ketë pasardhësi i tij?

Kontakti me lojtarët është vendimtar. Në ekipin tonë ka disa lojtarë që luajnë çdo ditë në një nivel shumë të lartë. Kjo kërkon një kuptim të madh taktik dhe aftësi dalluese. Giorgio i përballoi shkëlqyeshëm këto sfida. Pa një pasardhës të krahasueshëm, do të jetë e vështirë. Duhet të jetë së paku i të njëjtit nivel.

Lista e kandidatëve është e kufizuar.

Nuk di as 100 emra që mund të merren parasysh. Nuk është as vendimi im. Nuk kam folur kurrë për këtë me Murin. ASF thjesht duhet të mendojë me kujdes se kë dëshiron të punësojë.

Qarkullojnë emrat e ish-yjeve të Kombëtares Stephan Lichtsteiner dhe Alex Frei. A do të ishin të përshtatshme të dyja?

Personaliteti është thelbësor. Stephan Lichtsteiner dhe Alex Frei janë të dy personalitete. Ata dinë të fitojnë. Ata e dinë se çfarë do të thotë të jesh lider në fushë. Ata i kuptojnë lojtarët. Kur isha i ri, pashë në fushë se sa i uritur ishte Aleksi për sukses. Steph, pata privilegjin ta kisha si shok skuadre në Arsenal për një vit. Ai është një model i madh për mua. Në moshën 35-vjeçare, ai ende hynte në terren çdo ditë në një mënyrë shumë profesionale. Kjo meriton respektin më të madh, e vlerësoj jashtëzakonisht shumë. Për mua, të dy këta emra duhet të jenë në këtë listë.

Pavarësisht të kaluarës së tij të shkëlqyer, Stephan Lichtsteiner është gati të mësojë profesionin e trajnerit nga A në Z në FC Wettswil-Bonstetten, një klub i kategorisë së katërt.

Kështu e njoha. Në kombëtare, te Arsenali. Pranë fushës, e dobishme. Kur ai ju thotë diçka, ju e besoni atë. Kur shoh se çfarë ka arritur gjatë shtatë viteve të tij në Juventus, mund t’i heq kapelen. Ai fitoi shumë tituj si titullar, jo vetëm si anëtar i skuadrës. E vlerësoj shumë. Fakti që ai tani po ecën përpara hap pas hapi si trajner, duke filluar nga e para, meriton njohjen më të madhe. Jam i bindur se ai është mjaft i mirë për të na ndihmuar në kombëtare.