Futbollisti shqiptar Kreshnik Hajrizi zbulon futbollin polak

Kreshnik Hajrizi këtë verë rrezikoi. Ai la Luganon dhe Superligën zvicerane për të luajtur për Widzew Lodz në divizionin e parë polak. Rreth njëqind kilometra larg Varshavës, mbrojtësi kalon kohën e tij pa u dridhur

„Po, ne mund të flasim frëngjisht“, pohon Kreshniku në takim me gazetarin zviceran të „Blick“. Korridoret e strofkës së Legia të Varshavës, Kreshnik Hajrizi nuk pret të ndalet në zonën mikse. Dhe ai pret akoma më pak të flasë në gjuhën e tij amtare me një gazetar. Ai nuk hyri në fushë në stadiumin Marshal Józef Piłsudski gjatë humbjes së ekipit të tij në Widzew Lodz. Që nga fillimi i sezonit ai ka pasur pak mundësi për të dëshmuar cilësitë e tij, pasi ka pasur vetëm një start në kampionat.

Këtë javë, megjithatë, ai luajti 120 minuta në Kupën e Polonisë. Çfarë i premton atij ditë më të mira? “Punoj shumë që të më jepet mundësia”, fillon ai. Unë pata një lëndim gjatë përgatitjes dhe pas kthimit më duhej të kthehesha shpejt në lëvizjen e gjërave. Por pavarësisht kësaj, ndjehem mirë. Futbolli këtu është i ndryshëm nga ai që di në Zvicër. Është më fizike, më e vështirë. Mendoj se i përshtatet stilit tim të lojës. Në fund të fundit, më duhen vetëm minutat e lojës që gjithçka të jetë perfekte.

Në fund të sezonit të kaluar, futbollisti shqiptar luajti për FC Lugano, një klub me të cilin u vendos si një lojtar i besueshëm në Superligë. Por ai e dinte: kishte ardhur koha për të parë diçka tjetër. Vendosja e qëllimeve të reja. „Kur erdhi oferta nga Lodz, gjithçka ishte perfekte“, buzëqesh ai. Ishte një mundësi e shkëlqyer për të zbuluar një mjedis të ri. Kisha përshtypjen se klubi kishte një projekt të madh dhe po llogariste tek unë. Dhe ende e besoj. Unë i respektoj zgjedhjet e trajnerit dhe punoj si gjithmonë”.

Këta muajt e parë në stol nuk e ftohën. “Nëse nuk keni një pikëpamje të mirë mendore, mund të hiqni dorë shpejt dhe ta gjeni veten në bodrum”, thotë ai. Ky nuk është rasti im. Dy-tre vjet më parë, unë mund të kisha reaguar ndryshe. Por, e di që më takon mua t’i tregoj trajnerit se jam i patëmetë në çdo moment dhe të mos bëj asnjë gabim kur ai më jep një shans. Por ndërkohë, duhet të hash… mirë, nuk do ta them në intervistë, por duhet të kalosh kohë më të vështira. Diçka që nuk e tremb, ai që është ngjitur me durim në radhët e U21 nga Young Boys në Lugano nëpërmjet Chiasso.

Nëse nuk përjeton momentet më të kënaqshme të karrierës së tij sportive për shkak të mungesës së kohës së lojës, ai e kompenson në mënyra të tjera, transmeton portali Shtegu. “Nuk pendohem për këtë zgjedhje, por jam gjithashtu me fat që jam i rrethuar mirë,” pranon ai. Gruaja ime është me mua dhe kjo më ndihmon shumë.” Natyrisht i hapur, ai gjithashtu përfiton nga bashkëveprimi sa më shumë që të jetë e mundur me shokët e tij të rinj dhe përpiqet të thyejë barrierën gjuhësore. “Të martën kemi mësime polake”, shpjegon ai. Por ndonjëherë është shaka, sepse jemi 10 lojtarë që ndonjëherë nuk kuptojmë asgjë (qesh).

Por është mbi të gjitha në terren që ai përpiqet ta kuptojë veten më së miri. “Në jetën e përditshme, nuk është gjithmonë e lehtë, sepse jo të gjithë flasin anglisht. Por të jesh në gjendje t’i thuash shokut të skuadrës ‚ke kohë‘ ose ‚luaj më poshtë ose më lart‘ është e rëndësishme dhe mendoj se tashmë jam i aftë për këtë. Kështu mësova bazat e shumë gjuhëve gjatë karrierës sime”.

I përfolur në intervistë, mbrojtësi i ri 23-vjeçar është llafazan edhe me skuadrën e tij. Kur një nga lojtarët e rinj në ekip kalon pranë me kuti me pajisje dhe topa, ai në mënyrë spontane ofron të ndihmojë. “Është e rëndësishme të tregosh se je pjesë e ekipit edhe nëse nuk je në fushë, kjo të ndihmon të ndihesh i investuar. Tashmë njihja një lojtar tjetër që e kisha takuar në kombëtaren e Kosovës. Më ndihmoi të përshtatesha edhe pse jam djalë i dhomës së zhveshjes dhe më pëlqen ajo atmosferë, kështu që ai aspekt nuk më trembi”.

Që nga ardhja e tij në Poloni, ai është rikthyer një herë në Zvicër, në pushimin e fundit kushtuar kombëtareve. “Përkundrazi, familja ime erdhi për të më gjetur këtu. Ata erdhën me makinë, ishte mirë t’i shihja. Më bëri shumë mirë.” Kreshnik Hajrizi mund të mos ketë luajtur ende aq sa do të kishte dashur, por është i bindur se zgjedhja e tij ishte e mirë. “Nuk pendohem. Fizikisht, tashmë ndihem si një lojtar tjetër. Në Superligë sigurisht që ka kontakte. Por këtu, të rinjtë 17 ose 18 vjeç janë tashmë gardërobë. Këtu, nëse nuk punon fizikisht, nuk je mirë. Dhe e shoh që kam përparuar, sepse kam pasur pak vështirësi në fillim dhe nuk jam më. Këtë javë luajta 120 minuta në Kupë dhe mund të isha në fushë dy ditë më vonë kundër Legias.

Nga ana kulturore, Kreshnik Hajrizi zbuloi edhe një vend që lulëzon në futboll. Atmosfera e pabesueshme e ndeshjes në fushën e Legias e dëshmon këtë. “Dhe përsëri, tifozët tanë u ndaluan të udhëtonin,” shpreh keqardhje ai. “Këtu, ata nuk e pëlqejnë vetëm futbollin. Ata jetojnë futboll. Kur jam në qytetin e Lodz, njerëzit më ndalojnë të bëj foto. Të gjithë ju njohin. Nuk e kisha parë kurrë atë në Zvicër. Është një përvojë e çmendur. Dhe pastaj stadiumet janë plot, është çmenduri. Çdo fundjavë, ju luani para 25,000 shikuesve. Si futbollist, ti jeton për këtë.” Përveç kësaj, nëse ai do të mund të merrte pak kohë për të luajtur nga tani deri në pushimin ndërkombëtar, nuk do t’i pëlqente atij. Në çdo rast, ai është gati. Mendërisht dhe fizikisht.