Dhuna në familjen kosovare: rrahje dhe mbytje derisa humbet vetëdija
Një kosovar 47-vjeçar është dashur të përgjigjet para gjykatës së qarkut Dietikon për sulmet e supozuara fizike ndaj ish-gruas së tij. Sondazhet zbuluan shumë kontradikta
Një kosovar 47-vjeçar mësohet se e ka pështyrë gruan e tij, e ka goditur dhe madje e ka shtyrë në tokë dhe e ka mbytur me vështirësi që ajo të marrë frymë. Pas dy-tre minutash, vajza e tyre, asokohe 17 vjeçe, mësohet se ka ndërhyrë dhe ka ndarë prindërit. Por ende nuk kishte mbaruar. Burri mësohet të ketë sulmuar disa herë gruan e tij atë mbrëmje dhe mësohet se asaj i ka rënë të fikët.
Sipas aktakuzës, pjesa tjetër e mbrëmjes ka shkuar si vijon: Pasi i akuzuari e ka tërhequr sërish gruan e tij në tokë, ai e ka goditur në kokë dhe krahë me të dy pjesët e dorës dhe me grushtin e tij të shtrënguar. Më pas ai e kapi sërish qafën me të dyja duart dhe e mbyti. Kur vajza nxitoi për të ndihmuar për herë të dytë, ai e largoi atë. Më pas ai e rrahu aq keq gruan e tij, saqë ajo humbi ndjenjat.
Burri thuhet gjithashtu se e ka sulmuar me karrige. Gruaja ka mundur të mbrohet nga ky sulm duke i hedhur mollë të shoqit. Burri e kërcënoi për pak kohë gruan e tij me një thikë buke dhe e kërcënoi se do ta vriste. Dhe kur ajo tentoi të telefononte policinë, ai kafshoi gishtin e saj për t’i hequr celularin.
Vajza nuk donte më të dëshmonte në gjykatë
Debati në fakt lindi sepse gruaja kishte akuzuar të shoqin se i kishte futur helm vajzës së tyre në gotën e mbushur me lëng portokalli. Ajo dyshoi për këtë sepse gota dukej më e mbushur se më parë. Si rezultat i një hetimi më në fund rezultoi se nuk kishte asnjë helm në lëngun e portokallit.
E gjithë kjo ndodhi në tetor 2020 në apartamentin e çiftit të divorcuar atëherë në Schlieren. Pothuajse katër vjet më vonë, i akuzuari duhej të përgjigjej në gjykatë. Si në shumë raste të dhunës në familje, edhe ky mohoi gjithçka: ishte një deklaratë kundër tjetrës. Mirëpo, bazuar në provat e disponueshme, përkatësisht fotot e plagëve në trupin e paditësit privat, të gjithë në sallën e gjyqit ranë dakord se diçka duhet të ketë ndodhur atë mbrëmje.
Personi i parë që hyri në dhomë ishte vajza tashmë e rritur e të dyja palëve. Ajo u largua po aq shpejt – nuk donte të bënte një deklaratë dëshmitare. Për shkak se bëhej fjalë për prindërit e saj, ajo kishte të drejtë ta bënte këtë. Më pas, e akuzuara është dashur të largohet nga dhoma për shkak se prokurorja private ka ushtruar të drejtën e saj për të dëshmuar pa praninë e saj. Në fillim ajo dukshëm kishte vështirësi të kuptonte presidenten e gjykatës Fabienne Moser-Frei. Ajo shpjegoi se nuk ka dëgjuar aq mirë që nga ngjarja.
Pasi paditësi privat i përshkroi incidentet nga këndvështrimi i saj, Moser-Frei e pyeti atë pse nuk shkoi në polici deri të nesërmen. Gjatë gjithë këtyre viteve ajo kishte toleruar dhunën psikologjike dhe fizike të ish-bashkëshortit për shkak të fëmijës së tyre, nisi i intervistuari duke u larguar nga pyetja e bërë. Ajo hezitoi nga frika e rrëshqitjes në mirëqenien sociale dhe si rrjedhim duke i mohuar vajzës së saj një pasaportë zvicerane. Moser-Frei-t i dukej i pabesueshëm ky shpjegim.
Paditësi privat vuan pasoja shëndetësore
Krahasuar me deklaratat e mëparshme në polici dhe prokurorinë publike, kishte disa kontradikta në deklaratat e prokurorit privat. Kur nëna dhe vajza u intervistuan për herë të parë, mungonin faktorë të tillë si mbytja dhe të fikët. Paditësja private nuk mban mend asnjërën nga këto gjëra, e bija e saj i tregoi disa ditë pas ngjarjes. Ka pasur edhe raportime të ndryshme nëse i ka rënë të fikët një, dy apo tre herë, siç tha ajo në gjykatë.
Një shembull tjetër: Ajo e përshkruante gjithmonë mbrojtjen me mollë ndryshe: një herë përdori mollët për të larguar thikën e bukës, një herë karrigen dhe një herë e qëlloi në kokë të të akuzuarit. Përballë kontradiktave, paditësi privat tha thjesht: “Ishte ashtu siç e thashë tani”.
Si është shëndeti i saj sot Moser-Frei? „Shumë keq,“ u përgjigj paditësi privat. Që nga ngjarja, ajo nuk mund të dëgjojë apo të shohë aq mirë, vuan nga dhimbje koke të vazhdueshme dhe mezi toleron asnjë presion apo stres. Përveç kësaj, ajo gjithashtu duhej t’i nënshtrohej terapisë së nofullës si pasojë e rrahjes. “Ajo që është më e keqe për mua se e gjithë kjo është shqetësimi për vajzën time, e cila është në kthetrat e babait dhe të dashurit të saj”, tha ajo. Ajo ka kohë që nuk ka kontakte me vajzën e saj apo me ish-bashkëshortin dhe është vendosur në një kanton tjetër.
I akuzuari, megjithatë, tha se e shihte vajzën e tij çdo fundjavë dhe kishte marrëdhënie shumë të mira me të. Ai paraqiti një pamje krejtësisht të ndryshme të historisë: nuk ishte ai, por ish-bashkëshortja e tij që u bë agresive atë mbrëmje dhe e sulmoi fizikisht. Ai kurrë nuk e goditi gruan e tij. Ai nuk e di se nga vijnë mavijosjet në foto. Kur u pyet se cilat ishin planet e tij për të ardhmen, ai u përgjigj: “Dua të bëj një jetë krejtësisht normale dhe më në fund të kem paqe dhe qetësi nga ish-gruaja ime”.
Shumë deklarata kontradiktore
Prokurori publik i pranishëm kërkoi lirim për akuzën kryesore, rrezikim i jetës. Kjo pasi akuza e lidhur për mbytje do të kishte lënë shenja më të qarta në qafën e viktimës sesa mund të shihen në foto. Pavarësisht dyshimeve për disa krime, si kërcënimi me thikë, ai u shpreh pro një vendimi fajësie për të gjitha akuzat e tjera. Prandaj, vepra më e rëndë do të ishte lëndimi i thjeshtë trupor, i ndjekur nga kanosje dhe shtrëngim. Sipas prokurorit publik, gjurmët e kafshimit të gishtit, për shembull, dukeshin qartë në fotografi.
“Dikush që thotë gënjeshtra e kufizon veten në gjërat thelbësore, gjë që nuk ndodh në rastin e klientit tim”, tha avokati i paditësit privat. Ai gjithashtu kishte një shpjegim për deklaratat kontradiktore: „Terapia e traumës mund të nxisë harresën e disa detajeve“.
Avokati mbrojtës i të pandehurit i përshkroi përshkrimet e incidentit si „shumë të ekzagjeruara dhe jo shumë realiste“. Ai nuk njohu si provë jo vetëm shenjat e supozuara të mbytjes, por edhe ato nga kafshimi në gisht. “Kafsho gishtin për të hequr lodrën – këtë bëjnë fëmijët e vegjël”, tha ai. Në përgjithësi, do të rezultonin deklarata krejtësisht kontradiktore.
Kryetarja e Gjykatës Moser-Frei ishte gjithashtu e këtij mendimi: „Nuk mund të themi me asnjë shkallë sigurie se incidentet kanë ndodhur në një variant të caktuar,“ tha ajo në hapje të vendimit. Prandaj, gjykata e qarkut Dietikon e liroi të akuzuarin nga të gjitha akuzat të premten sipas parimit „në rast dyshimi për të pandehurin“. Të gjitha shpenzimet gjyqësore përballohen nga arka e shtetit.