A ju kujtohet shqiptari që me kamion hyri mespërmes murit të Ambasadës gjermane në Tiranë?!

Shumëpak është i njohur rasti i përpjekjes për arratisje të një shqiptari, i cili para plot 25 vitesh, më 2 korrik të vitit 1990, kur me kamionin e tij mespërmes murit hyri në Ambasadën e Gjermanisë në Tiranë. Ylli Bodinaku me bashkëshorten dhe dy fëmijët kishte dashur të arratiset nga Shqipëria, në mënyrë që në Gjermani të gjejë një ardhmëri më të mirë. Vepra e tij kishte ndikim edhe tek për shumë e shumë të tjerë.

 
Ylli Bodinaku është një hero, shkruan portali „deutschlandfunk.de“. Shqiptari 57-vjeçar me flokë të thinjur dhe fytyrë të mirëmbajtur, rrëfen me dëshirë për historitë e tij, të cilat nuk mund të hasen nëpër librat e historisë shqiptare. Në atë kphë, shqiptarit i kishte shkuar përdore që të largohet nga Tirana, përmes një arratisjeje spektakolare, me ndihmën e një bashkëpunëtori të Ambasadës gjermane në Tiranë:

 
„Gjermani na mësoi, mos hyni përmes hyrjes, ejani përmes murit“
Ylli Bodinaku ishte futur në Ambasadë mespërmes murit me kamionin e tij, me bashkëshorten dhe dy fëmijët në te. Miqtë dhe të njohurit e tij kishin dashur ta ndjekin ate për të shkuar në Gjermani. Nga varfëria e madhe në Shqipëri, kaosi i shkaktuar dhe presioni politik, 44 persona kishin depërtuar nga vrima e shkaktuar në mur. Ambasadori gjerman nuk kishte mundur t`i pranojë refugjatët përmes hyrjes zyrtare pasi ai kishte qenë në rrugë.

 
„Në atë kohë, unë isha ambasadori i Gjermanisë, pasi me familjen time mu mundësua që të flej në banesën e ambasadorit. Më izoluan dhe më sollën ushqim, nuk guxoja të dilja në oborr, pasi snajperistët i kishin zënë vendet e tyre. Dikush më tha sa donin të më vrisnin“.
Vetëm për pak ditë, në hapësirat e Ambasadës gjermane kishin hyrë rreth 3.200 burra, gra dhe fëmijë. Për dhjetë ditë me radhë ishin strehuar aty, të përkujdesur nga personeli i Ambasadës. Shteti shqiptar kishte filluar ta vëzhgojë hapësirën, duke manipuluar shpesh me shkyçjen e ujit e të rrymës.

 
„Që në mbrëmjen e parë kishte ardhur një faks nga ministri i Jashtëm gjerman Genscher, të cilin përkthyesi e përshtati në këtë mënyrë: Ju jeni dallëndyshja e parë që është duke paralajmëruar verën dhe vozitësi i kamionit është një hero“.

 
Në atë kohë, Ylli Bodinaku nuk ndjehej aspak heroikisht. Ai kishte qenë i detyruar ta braktisë të ëmën. Në një videokasetë të regjistruar, ai i kishte premtuar së ëmës se do të kthehej kur ajo të kishte nevojë për të. Ish miniistri i atëhershëm gjerman, Hans-Dietrich Genscher, kishte organizuar që të gjithë 3.200 refugjatët të udhëtojnë për në Gjermani, me disa autobusë. Ylli Bodinaku ishte vendosur në Mannheim duke u punësuar nënjë garazh. Aty ai fitonte para të majme dhe kur e ëma e tij u sëmur, ai kishte dashur të kthehet në Shqipëri.

 
„Nëna mu sëmur dhe unë i pata premtuar se do të kthehesha, pasi unë nuk e urreja vendin tim, por qeverisjen e tij“. Shefi i tij gjerman i kishte dhuruar pajisjen e vjetër të garazhit. Ylli e kishte blerë një kamion dhe e kishte sjellë gjithë materialin në Tiranë. Në fushën e tij familjare, ai ndërtoi një garazh të vetin personal, pasi edhe dy djemtë e tij tashmë janë rritur dhe janë njësoj si i ati, automekanikë.
„Që të dy djemtë punojnë mirë, më të vjetrit do t`i blej një garazh të tij personal, ndërsa më i riu do të qëndrojë me mua“.

Nga Republika Popullore Socialiste, Shqipëria u shndërruar në një vend të hapur, nga refugjati, Ylli Bodinaku u bë person i pasur, me një Mercedes të llojit „500“, një shtëpi, një pishinë dhe një fjali jetësore filozofike:
„Tokën e keqe mund ta bësh të frytshme, por larg njeriut të keq“.